Dat ‘Love & Hate’ zich heeft kunnen laten lenen als soundtrack van het weerzinwekkende verhaal van de Central Park 5 toont direct zijn diepgang. Het reinste racisme staat centraal, maar ook hoe je je daartoe kan verhouden. Kiwanuka’s houding toont overeenomsten met die van concentratiekamp-overleverenden Viktor Frankl en Edith Eger; ondanks zijn situatie waarin hij om something wonderful verlegen zit, gelooft hij dat hij nooit somwhere komt waar hij not supposed to be is. Dit sluit aan bij Viktor Frankl’s overtuiging dat, hoe uitzichtloos een situatie ook mag zijn – Frankl overleefde meerdere concentratiekampen in WOII – er overal betekenis te ontdekken valt. Wanneer Edith Eger, in een vergelijkbaar kamp, door een SS-commandant die haar moeder de dood in heeft gestuurd, wordt gedwongen te dansen, denkt ze zich in dat ze [als ballerina, die ze vroeger was] op een podium elders danst; daar waar de commandant niet bij kan. Of zoals Kiwanuka zingt: you can’t steal the things that God has given me / you can’t take me down / you can’t break me down.