Waar trots, of pride, tegenwoordig symbool staat voor een wereldwijde positieve beweging, staat het juist sinds oudsher niet alleen te boeken als één van de zeven zonden, maar zelfs – zoals Stephen Fry op humoristische wijze aan de kaak stelt^[1]Stephen Fry, ‘7 Deadly Sins‘ – als de moeder van alle andere zonden. Trots staat daarbij nagenoeg gelijk aan het ‘zelf’; je bent trots. Volgens de eigengereide Ayn Rand is trots, of zelfvertrouwen, echter (evenals een kardinale deugd, die aan de basis van eenieders leven zou moeten staan^[2]Ayn Rand, ‘The Virtue of Selfishness’, 1.-The Objectivist Ethics, P.17. Ook Viktor Frankl praat over ‘trots’ kunnen zijn, wanneer je terug kijkt op de keuzes die je in jouw leven gemaakt hebt.